We zijn vergeten dat we onderdeel zijn van de natuur

Ik kijk naar boven en zie het prachtige ding als een waar kunstwerk schitteren in de frisse ochtendzon. Rood, oranje en een vleugje geel. Een regendruppel weerkaatst de prachtige kleuren en laat ze op mijn netvlies dansen. De herfst is alweer een tijdje in het land. Dat bewijst dit eenzame blad wat geruisloos wappert in de wind aan een nagenoeg kale boom…

Niet alleen ons interieur vraagt om aanpassing aan de seizoenen


Al van zolang ik me kan herinneren, haal ik de natuur graag in huis. Decoratie uit het bos of de tuin sjouw ik elk seizoen weer mee naar binnen. In de herfst doen bladeren, kastanjes, takken en eikeltjes dienst voor het opmaken van de bontste kleurentaferelen. In de winter vullen dennenappels gedwee mijn kerstdecoratie aan. De lente is geen lente zonder een vaas vol wilgenkatjes en de zomer luidt zich elk jaar weer in met een frisse bos bloemen. Dat de seizoenen een invloed hebben op mijn interieur mag wel duidelijk zijn. Maar wat ik lange tijd niet in de gaten had, is dat niet alleen mijn huis vroeg om aanpassing aan de seizoenen. Ook mijn lichaam en geest geven signalen af om mee te mogen deinen op het ritme van de natuur. Lange tijd heb ik daar geen oog voor gehad omdat ik maar door ging in het snelle tempo van onze maatschappij..

Ons natuurlijke (bio)ritme raakt ondergesneeuwd


Of het nu zomer was of winter, buiten nat en koud of heet en benauwd, al mijn dagen zagen er hetzelfde uit. Ik leefde hetzelfde, at hetzelfde en trok me niks aan van mijn natuurlijke bioritme. Puur uit onwetendheid, me er niet van bewust dat ook ik -net zo goed als bomen, planten en dieren- onderdeel ben van de natuur. En dat het ritme van de natuur dus ook op mij van toepassing is. Misschien wel meer dan ik altijd heb gedacht…

Door de snelheid waarmee onze maatschappij door raast, rende ik vaak automatisch als een malloot mee. Onwetend en onbewust van wat ik nu eigenlijk allemaal aan het doen was. Of het nu winter was of zomer, vroeg donker of lekker lang licht, koud of warm,… het maakte in mijn dagelijkse routines geen enkel verschil. Tot de dag dat ik dichter bij mijn gevoel ging staan en oog kreeg voor de signalen van míjn lichaam, van míjn tempo, van míjn natuur.

Waarom tegen de stroom in zwemmen zoveel meer energie kost


Ik keek om me heen en het viel me op wat er allemaal in de natuur gebeurde van zodra het herfst werd. Bomen, planten en dieren passen zich aan. Alleen ik, net als de meeste mensen, deed dat niet. Ik hield stug mijn eigen kunstmatige ritme en gedrag aan. En dat was heel erg onnatuurlijk. Ja, ik trok een warmere jas aan en haalde mijn sjaal en handschoenen uit de kast, maar daar hield het dan wel mee op. Vermoeid drukte ik elke ochtend tot drie keer toe de snooze knop van mijn wekker in, als ik hem al kon vinden in het nog pikkedonker. Ik ging standaard te laat naar bed omdat ik nog lekker zat te werken in gezelschap van een bundel kunstlicht die mijn dag onnatuurlijk verlengde. Een verzameling aan schermpjes straalden ook nog eens lekker veel blauw licht uit zodat ik nog uren verder kon zonder moe te worden. Alle externe prikkels nodigden me continu uit om mijn eigen natuurlijke signalen te negeren en zo lang mogelijk in de drive modus te blijven. De uit-knop werd pas ingedrukt van zodra ik in mijn bed plofte.

Ik had niet in de gaten dat ik met dit gedrag constant tegen de natuurlijke stroom in aan het zwemmen was. En dat kost energie. Onnodig veel energie. Want of ik me nu aanpas of niet, de natuur volgt tóch onverstoorbaar haar ritme.

Ontdek de magische kracht van de natuur


Vandaag loop ik in het bos met de hond en geniet ik volop van de prachtige natuur. Het miezert en de wind snijdt langs mijn wangen. Ik trek mijn kraag hoger en zet met opgetrokken schouders wat meer vaart in mijn pas. Het is guur, ik word zeiknat… en ik geniet. Ik zie het hele plaatje voor me en heb duidelijk voorpret: zometeen kom ik als een verzopen kat thuis en nestel ik me heerlijk in een stoel met een hete kop thee. Ik zet een muziekje aan, hond aan mijn voeten, omringd door alles wat me lief is. Even heerlijk opwarmen en thuiskomen. Thuiskomen in een warm en gezellig huis. Maar ook thuiskomen bij mezelf. Even intunen om dan weer met volle kracht aan de bak te kunnen gaan. Want voor mij zijn gure herfstdagen als deze een mooie uitnodiging om mijn energie te doseren. In plaats van mee te sjezen in het tempo van de maatschappij bepaal ik mijn eigen tred en dein zoveel mogelijk mee op het ritme van de natuur. Want als je ervoor open staat, kan je gebruik maken van de magische kracht die het seizoen je biedt. De natuur geeft ons precies wat we op dat moment nodig hebben. Het enige wat je moet doen is kijken, luisteren en voelen…

Wil je meer inspiratie over hoe je het ultieme thuisgevoel kunt creëren? In je huis én in jezelf? Vraag dan hier het gratis inspiratiemagazine ‘Thuiskomen’ aan. Ik deel er tips en tricks over hoe je je woning én je leven zo kunt inrichten dat je dat heerlijke gevoel van thuiskomen kunt realiseren.